Minette Brink
Dokters
Die beste medisyne kry jy nie in bottels nie
Ek het die gestel ( en na hierdie winter ook die bou) van’n bees. Ek raak nooit siek nie. Maar as die Bak en Teries my een keer in drie jaar vasvat, trek hulle my grond toe met ‘n dawerende slag.
Maandag is toe Valdag.
Binne ‘n halfuur nadat ek by die werk aangekom het, kan ek voel hoe dit kriewel in my binneste. Nog ‘n uur later en die kouekoors het my.
Ek sit snuiwend verlep agter my lessenaar en staar met brandende oë en hangskouers na die rekenaarskerm. Waar sal my hulp vandaan kom?
My arms is so swaar dat my vingers op die grond sleep toe ek loop om die Baas te gaan smeek om genade.
‘Mag ek asseblief…’ piep ek duiselig.
Die Baas frons iets leliks oor sy lae bril. En dan sien ek my ergste nagmerrie in daglig. Daar sit twee van hom! That’s it, dink ek, ICU toe met my.
Gelukkig kom die Ander Baas verbygestap en jaag my weg. ‘Sjie, jy! Dokter toe! Dokter toe!’ brul hy.
En ek gaan.
In die wagkamer gaan lê ek oor drie leë stoele en raak onmiddellik aan die slaap.
‘Ellooo?’ vra ‘n stem deur die newels. Ek buig my ooglede oop en bekyk my dokter tranerig op en af.
‘Elloo,’ kraak ek terug. “Kan ek nie maar hier bly lê terwyl jy sommer net ietsie voorskryf nie?’
‘Ag nee wat,’ sê my Perpetually Positive Potion Pusher.
Hy sleep-dra my tot in die spreekkamer en gooi my op die harde kateltjie neer. Ruk ‘n stetoskoop en houtspane uit en skree:’Aahhh!!’
‘Aahh, wat? krys ek benoud. ‘Wat sien jy? Die spaan is dan nog nie eers in my keel nie? Is dit so erg? Kan ek my ma bel?’ Die huil kom sit in my keel.
‘Ayee,’ skud hy vererg sy kop.’Jy het plein griep. Ek het my vinger in die laai vasgeslaan. Jy sal lewe. Ek mag dalk doodbloei.’
Daar is dokters en dan is daar geneeshere. Ek het ‘n geneesheer.
Party kere wens ek vir ligte kwale net om die man te gaan sien. Hy gee voorskrifte vir die siel. En hy verlig my guilt trip oor al my swak gewoontes.
‘Hoeveel rook jy per dag?’
‘Tussen twee en vyf en net oor naweke?’ bieg ek bloedrooi en doodskuldig.
‘Ha!’ lag hy. ‘Noem ‘n mens dit rook?’ Hy trek sy voorskrifblaadjies nader.
‘En watter tuismedikasie gebruik ons op die oomblik?’
Ek is uitgevang. ‘Medlemon en ‘n teelepel Jägermeister voor ek gaan slaap?’
Hy skud sy kop en begin skribbel. ‘Los die Medlemon. Ek stel iets beter voor.’
Terwyl hy sy onleesbare handskrif in die papier inkrap, bekyk ek al die foto’s agter sy kop.
Duikfoto’s, Afrika- foto’s, Skedelkusfoto’s, lekker tye foto’s.
En ek dink, watter amazing man. Wat elke dag siekes en krankes se pyn- en skeetverhale moet aanhoor en met sy Patch Adams - maniere meer uitrig as al die antibiotika in die wêreld.
Ek kan leer hier.
Ek kan ook liewer die daaglikse ‘blech’ in my lewe gebruik om my meer positief te maak.
My geneesheer sal, wanneer ek met ‘n verkoue kind en ‘n donker gemoed by hom aankom, dadelik die warm kleertjies en die beswete kappie afruk en brul: Die kind moet lug kry! Laat hom buite speel! Jy versmoor die arme ding!
En die kind sal gesond wees teen die einde van die afspraak, want soveel van ons siektes begin in ons koppe en met ons negatiewe houdings.
Ek wonder hoeveel mense besef, ten spyte van die verskriklike rekeninge en die wrede mediese fondstariewe, watter verskil ‘n goeie dokter in hul lewens maak.
Daarom wil ek sommer hier dankie sê vir my ou geneesheer vir al die kopwurms wat hy al uitgeroei het met ‘n paar goed gekose woorde en ‘n paar rapse oor die kneukels!
Dankie dat ek hier by sy lessenaar kan sit en afpak as ek die dag voel ek word afgeskeep en my ma is te ver om aandag te gee.
Ons bly tog maar almal kinders in ons gemoedere en as die stresse en die emosies wil omsit in lyfkwale, soek ons maar net iemand wat kan troos. Al moet ons ‘n bybetaling doen.
My tyd is om en ek glimlag dankbaar vir die voorskriffie in my hand.
Geneesheer druk my by die deur uit met die afskeidswoorde: ‘Dan sien ons mekaar weer in 2005?’
‘Yip,’ lag ek en huppel in die hospitaalgang af.
By die apteek vou ek die papiertjie oop.
En natuurlik sal daar staan: Industriële hoeveelhede Jägermeister, verkieslik saans, langs ‘n kampvuur.
Ek is weer gesond.
