Die Wet en Besnydenis

Lees: Romeine 4:9-16

Afgryslike tonele speel hulleself jaarliks rondom Paasfees af in Suid Amerika, waar mense deur die strate loop en hulleself met katse slaan. Dikwels sien jy ‘n man wie se rug een groot rou bloedmassa is van al die selfkastyding. En dan is daar nog diegene wat hulleself laat kruisig - aan ‘n kruishout laat vasspyker en sodoende die dood trotseer.

‘n Mens ril as jy sulke tonele aanskou - wat bereik ‘n mens daardeur? Dit bly ongelukkig nou maar eenmaal deel van ‘n mens se sondige natuur, dat jy sélf ‘n bydrae wil lewer tot jou redding. As jy dit nie doen nie, dan beteken dit dat jy moet erken dat daar niks goed in jou steek nie, en vir die meeste mense is dit ‘n baie pynlike ding om te aanvaar. Daar is ‘n voortdurende (helaas, hopelose!) soektog na iets wat hulle voor God kan bring sodat jy vir Hom aanvaarbaar kan wees. Dit is een van die onderliggende redes vir hierdie walglike selfkastyding, en dit gee ook aanleiding tot baie dinge wat mense doen onder die vaandel van godsdienstigheid.

Vir die Jode was die besnydenis as teken iets wat hulle aanvaarbaar voor God gemaak het. As jy daardie teken het, dan is jy ‘n bietjie nader aan jou saligheid - jy het immers iets om dit te bewys. Paulus kom en trek die mat skoon onder die Jode uit, as hy vir hulle sê dat die groot gelowige, Abraham, alreeds God se vryspraak gehad het nog voordat hy besny was. Die besnydenis is dus ‘n teken, en beslis nie die rede vir vryspraak nie.

Wat Paulus hier sê, geld ook vir hoe jy oor jou doop dink. Die doop is nie ‘n voorwaarde vir jou vryspraak nie. Dit is selfs nie eers die manier waarop jy vrygespreek word nie, en nie eers al die water van die see kan jou sondes afwas nie. Die doop is bloot ‘n teken van jou vryspraak. Moenie my verkeerd verstaan nie - ek sê nie hiermee dat die doop onnodig is nie! Die doop is baie kosbaar - as ‘n teken van God se verlossing. Dit herinner jou gedurig dat God jou liefhet - onvoorwaardelik liefhet - ongeag die dade wat jy in jou lewe gepleeg het. Dit herinner jou ook daaraan dat Hy jou uit genade vrygespreek het.

Nou wat dan van die wet? Die Romeine het geglo dat hulle regstelsel met sy goed-deurdagte wette die beste in die wêreld was. Tot ‘n mate was hulle ook reg, want tot vandag toe nog word die Romeins-Hollandse regstelsel wêreldwyd gebruik. Ons weet ook al baie goed wat die wet vir die Jode beteken het. Dit was hulle kaartjie hemel toe! Maar hulle het nog ‘n entjie verder gegaan, en die tien gebooie uitgebrei tot ‘n stelsel van meer as 600 wette, wat hulle lewe op elke denkbare terrein baie noukeurig gereël het. Die Jode het ook sekere uitsprake in die Ou Testament só vertolk dat nie alleen die beloofde land nie, maar die ganse wêreld aan die Jode gegee sou word met die koms van die Messias - op grond van hulle wetsonderhouding.

Paulus gebruik hierdie denkpatroon om ‘n punt te bewys. Die verrassende is egter dat hy ons tot die ontdekking lei dat ‘n mens se pogings om iets te verdien deur wetsonderhouding, nie lei tot ‘n groot beloning nie, maar tot straf! Om die waarheid te sê, het Abraham nie God se vryspraak gekry omdat hy die wet onderhou het nie, maar bloot omdat hy geglo het. Die wet van Moses het in elkgeval eers meer as vierhonderd jaar later op Sinai gekom, en die onderhouding daarvan kon net eenvoudig nie ‘n voorwaarde vir Abraham se vryspraak wees nie.

As ek jou moet vra of jy die tien gebooie onderhou, sal jy waarskynlik vir my sê “Maar natúúrlik!” As jy egter mooi gaan kyk na die volle betekenis van die tien gebooie, dan is dit dalk ‘n ander storie. Vat nou maar die wet wat sê dat jy nie mag steel nie. Wat is diefstal? Dit is om jou werk se tyd en internetkoste te gebruik om persoonlike e-posse te ontvang en te stuur. Dit is om laat te kom by jou werk - jy steel tyd; Dit is om die ontvanger van inkomste so ‘n klein bietjie te verneuk. Sal ek aangaan? As jy een enkele wet oortree het, het jy gefaal. Ek oortree daagliks omtrent al die gebooie op die een of ander wyse. Die grootste gevaar om jou vertroue op die onderhouding van die wet te plaas, is egter dat jy jou vertroue verplaas van God na jouself. Op hierdie manier (so sê Paulus) het jou geloof sy betekenis verloor!

Jesus belowe aan ons ‘n reuse beloning - die koninkryk van die hemel asook die nuwe aarde. Jesus vra egter nie dat ons in ruil daarvoor die wet moet onderhou nie, maar Hy vra dat ons sal lewe in ‘n volle afhanklikheid van Hom alleen (Mat. 5:3-12). Wat behels so ‘n lewe? Daarin moet liefde die botoon voer, en sagmoedigheid en volharding en om reg te doen. Hierdie dinge (vrugte) kan egter alleen gebeur as jy reeds die vryspraak het wat geloof jou gee.

Gebed:

Here, dankie dat ek nie hoef te werk vir my vryspraak nie, maar dat U dit reeds vir my gegee het uit genade.